365 Dagen Tao

177 - Ongelukkige

Er was eens een god die een misdaad beging. Als straf werd hij terug op aarde gesmeten om de beproevingen van het mens-zijn te ondergaan.

Als je mensen ziet die minder gelukkig zijn dan jezelf, hetzij daklozen op straat, of gewoon lelijke en niet geliefde mensen, hoe wet je dan zeker dat ze niet als die god zijn die weer terug is gegooid op deze krankzinnige planeet?

Is hun ongeluk hun eigen schuld? Of zie je de verklaring in moraliteit, noodlot, reïncarnatie en kosmische gerechtigheid? Zelfs de woorden van heiligen bieden geen verlichting voor hun lijden, dus lijkt het nauwelijks eerlijk hun iets te verwijten.

Laten we ons niet boven onze medemens stellen, ook al is de ongelijkheid nog zo groot. Het is al heel mooi als je je minachting inhoudt. Het getuigt van mededogen als je ziet dat we allemaal tot de zelfde familie behoren.